ΠΕΡΙΛΗΨΗ: |
|
Εποχή των παγετώνων έχουμε ακούσει. Εποχή του σιδήρου έχουμε ακούσει... Εποχή "του καθιστού ανθρώπου"; Δεν έτυχε... Εκατό χρόνια μετά μπορεί να τύχει... Θα είναι η σημερινή εποχή! Πώς θα είναι άραγε ο κόσμος τότε; Πώς θα ακούγονται οι λέξεις "ΣΧΟΛΕΙΟ", "ΘΡΑΝΙΟ", "ΕΡΩΤΑΣ", "ΠΑΙΔΙ". Τι άποψη θα έχουν οι τότε άνθρωποι για τη σημερινή εποχή... Γιατί θα την ονομάσουν "εποχή του καθιστού ανθρώπου"; Πώς θα γεννιούνται, τότε, τα παιδιά; |
ΣΧΟΛΙΑ - ΜΗΝΥΜΑΤΑ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: |
|
Αντί για σχόλιο πιστεύω θα επιτραπεί στο συγγραφέα να αναφερθεί σε μια προσωπική του (πιθανώς όμως και πολλών άλλων) εμπειρία. Ο συγγραφέας φοίτησε στο εξατάξιο γυμνάσιο την "εποχή της υπογεγραμμένης". Την εποχή εκείνη, αν πριν από το ρήμα υπήρχαν οι μαγικές λεξούλες "να", "θα", "όταν", "αν" κλπ. έπρεπε η κατάληξη του ρήματος να γράφεται με ήτα και υπογεγραμμένη. Π. χ. όταν έγραφες "να λυθεί" το "-ει" ήταν λάθος. Το σωστό ήταν με ήτα, περισπωμένη και υπογεγραμμένη. Ξέρετε πόσες τιμωρίες, πόσοι κακοί βαθμοί και ακόμα, το χειρότερο, πόσες αλλαγές στον επαγγελματικό προσανατολισμό των υποψηφίων έγιναν από τα τότε ορθογραφικά λάθη με το "να λυθεί"; Γιατί ήταν αδιανόητο, όσο καλός κι αν ήσουν στις θετικές επιστήμες, να μπεις στο Πολυτεχνείο ή στην ιατρική, αν δεν ήσουν καλός στην έκθεση και καλός στην έκθεση σήμαινε και καλός στην ορθογραφία! Χρόνια και χρόνια αντηχούσε στ' αυτιά των τότε μαθητών η φωνή του καθηγητή τους: "Λάθος, Αναστασιάδη! Το (ει) θέλει με ήτα και υπογεγραμμένη γιατί προηγείται το "να"...
Όταν μετά από χρόνια κι αφού καθιερώθηκε η δημοτική, ως καθηγητής πλέον, ο συγγραφέας, αφηρημένος κι απ' τη μεγάλη πλύση εγκεφάλου που είχε υποστεί όλ' αυτά τα χρόνια, έγραψε στον πίνακα "να λυθή η άσκηση", οι μαθητές του έβαλαν τις φωνές! "Λάθος, κύριε!"... Το (η) θέλει με έψιλον γιώτα κι όχι με ήτα!... Και τότε ο καθηγητής συνειδητοποίησε ότι είχε περάσει απ' την εποχή της υπογεγραμμένης στην εποχή του καθιστού ανθρώπου... "Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί!..."
ΥΓ. Για να μην αναφερθούμε και σε νόμους που παλιότερα έκοβαν κεφάλια και κατόπιν για την ίδια πράξη έδιναν μέχρι παράσημα(!), και σε πολέμους που σκοτώθηκε κοσμάκης και μετά "τα βρήκαν" οι μεγάλοι, και, και, και... |
